Genoeg voorwerk is gedaan.
Je weet het.
Het gaat alleen nog om het laatste stapje.
Het stapje IN jezelf.
Van te voren is niet te zeggen hoe lang het duurt,
Voor je bij de aanvang van het stapje bent.
En ook ‘het stapje’ zetten kan een tijdje vergen.
Eenmaal daar, is er ‘hiervoor’ en ‘nu/tegenwoordig’.
Je weet nog hoe het was.
Zoekende.
Er net niet zijnde.
Nu is het ‘zijn’, er wel zijn.
In jezelf.
Om het laatste stapje te kunnen zetten,
Kan het zijn dat je nog net iets nodig hebt.
Dit ligt niet buiten jou.
Niet weer een cursus.
Of een meditatie.
Of een nieuwe afstemronde.
Het laatste stapje is eerder iets weglaten,
Zodat je ‘er’ geraakt;
IN jezelf.
Met jezelf.
Voor jezelf.
Door jezelf.
Je voelt als je er voor staat.
Het lukt maar net niet.
Je kunt niet verzinnen wat te doen.
En denkt dat ‘afwachten’ het ‘m ook niet doet.
Dus, je gaat weer rondkijken. Aftasten, uitproberen.
Als je eens stil blijft staan?
Gaat ‘verstaan’ wat er nu echt nodig is?
Toestemming?
Een soort doorbraak?
Het loslaten van iets, of iemand?
Het hoeft niet alleen, iemand kan de juiste vragen stellen.
De juiste spiegel voorhouden.
Je helpen bij dit zetje.
Jij voelt dat je ‘weet’ wie je hiervoor nodig hebt.
Wil je afstemmen of ik dat voor je kan zijn, benader me dan voor een afstemgesprek.
Door liefde,
Ans
ans@studiosprankel.info