Het was moeilijk.
En het duurde zo lang.
En het knaagde dat ik me niet gehoord voelde.
En dat ik niet genoeg voor mezelf op kon komen toen ik t echt zwaar belangrijk vond.
Veiligheid
Je gezien voelen en van daaruit erkenning voelen, draagt bij aan je gevoel van veiligheid.
Voel je je niet gezien en / of niet erkent dan geeft dat een vorm van onveiligheid.
Om vóóruit te kunnen leven, is het soms nodig eerst achteruit te kijken om te beseffen welke onbewuste (!) gedachten en gevoelens je (nog) hebt over die eerdere situaties.
Vooral als deze in de weg staan, om toekomstige gedachtes en gevoelens er onbelemmerd te kunnen laten zijn.
Onveiligheid
Als er namelijk wordt dóórgeleeft, als de wens er is ‘gewoon door te gaan’ na situaties die een kern van ‘onveiligheid’ in zich hadden, dan worden de nieuwe ervaringen toegevoegd in het rijtje van niet-veilig, onprettig, niet toevoegend aan het welzijn in je leven.
Het omgekeerde vindt namelijk plaats; je doet nog steeds, of steeds meer moeite alsnog erkenning te krijgen, gehoord te worden. En iedere faalpoging daarover versterkt het gevoel van onveiligheid.
Nu is wel het lastige dat het werkelijk kan bestaan dat jouw gedachten en gevoelens over eerdere situaties nu niet meer kloppen, niet meer geldig zijn. Dat is extra lastig, vooral in de communicatie met anderen. Zij willen jou er op wijzen dat je ‘verkeerd denkt’. En dit versterkt alleen maar jouw gevoel van onveiligheid.
Uit de loop
Hoe kom je nu uit deze loop: door helder te krijgen wat je onbewust denkt over die eerdere situaties, gedachten en gevoelens die je daarbij kreeg.
Dat geeft bovendien inzicht in je strijd, waarom het voor jou nu nog steeds zo belangrijk is erkenning te krijgen, je gezien te voelen. Te herbevestigen dat het voor jou klopt! Ja, zelfs als het misschien nu niet meer klopt. Het klopte toen! En dat wil gezien worden. Erkent.
Pas daarna kun je kijken of het voor jou nu nog steeds werkt dat dat kloppend is. Maar eerst is het nodig helder te krijgen wat onbetwistbaar is.
Heb je hier helderheid over, dan zal er een last van je afvallen. Dan ga je ademruimte voelen. Je hoeft dáár niet meer over te strijden. Het is de ultieme erkenning. Van jezelf. Voor jezelf. Door jezelf.
En precies dat is precíés wat nodig is.
Strijd-loos
Dan gaat al het andere wegvallen; dat je van een ander gelijk wilt krijgen. Dat je van die ander erkenning wilt krijgen. Dat zou nog steeds fijn zijn, maar je voelt niet meer dat je daarvoor hoef te strijden.
Want het is al helemaal helder!
Jouw houding zal veranderen. En dat veranderd de interactie met anderen.
Strijd valt weg.
Ruimte ontstaat.
Helderheid ook.
Afbakening zelfs, maar nu anders dan eerst.
Dan kun je weer vóóruit leven en zijn de toekomstige situaties, gedachten en gevoelens bevrijd van het juk van het verleden.
Vrijer leven.
Mag het anders bij jou? Met minder strijd? Verander je verhaal, verander je leven geeft je inspiratie hoe dit voor jou kan werken. Vraag hier deze gratis inspiratiegids aan. Of mail me voor een kennismakingsgesprek hoe ik je hierbij kan helpen ans@studiosprankel.info