Jij bent anders. Anderen vinden jou ‘anders’.
Te, te veel, te diep, te veeleisend.
Te te te and not in a good way.
Wist je; omdat je eerst nog niet goed zelf weet hoe je in elkaar zit, je was immers nog maar een baby, peuter, kind, ontdekte je via de reactie van anderen hoe je in elkaar zit.
Via anderen dus (!)
Nadat je die mening van anderen over jou zo’n 20, 30, 40 of meer jaar geloofd hebt, gaat het toch wringen.
Hopelijk is de conclusie nog niet ‘te anders dus te niet goed’.
Maar vaak geloof je dit zelf al wel.
Anders dan de norm.
Dus je viel uit in het schoolsysteem.
Te anders binnen je gezin.
Dus je voelde je niet gezien of gehoord. Vooral onbegrepen dus.
En met een beetje pech zit je met het innerlijk besluit dat je bepaalde dingen voor al moet doen, of laten, om lief gevonden te worden.
Zodat je dan maar te eten krijgt.
Of aandacht.
Of een soort van wel gezien wordt ook al is het nog steeds niet gezien in wat jij nodig hebt, en die ambivalentie geeft onder de motorkap ‘toch wel wat schade’.
Te anders in je vriendenkring. In de sportvereniging.
En o ja te anders op het voortgezet onderwijs, uiteráárd.
Te anders bij je collega’s, in je werk of met je eigen praktijk. Waarbij je inmiddels al zo ver van jezelf af ‘gevormd’ bent, dat het nagenoeg onmogelijk lijkt ooit nog weer in contact te komen met jezelf.
Met jouw eigenlijkheid, jouw essentie.
Laat staan dat het je lukt in je grootste mogelijkheid, je grootste licht aanwezig te zijn.
Het lef om jezelf te zijn.
Met alles wat is.
Met wat je geleefd hebt.
Geloofd.
Verloren en weggegeven.
Dat lef, heb je nog puf dat ergens vandaan te toveren?
Herken je in jezelf de zoektocht, het onbegrip, de misvattingen en nog steeds ergens de flakkering van een besef; er moet toch iets anders voor mij mogelijk zijn?
Het verlangen je eigenheid te kunnen leven doet jou inmiddels beseffen dat het vraagt om specifieke dingen. Maar je weet niet welke dan. En hebt ze hoogst waarschijnlijk tot nu toe niet ontdekt (anders had je dat al gedaan…)
Wat je mag leren is jezelf ‘afmeten’ aan jezelf.
En daarvoor dus weten wie jij bent.
In wezenlijkheid.
Door te kijken naar jou en niet te vergelijken, met anderen.
Contact met jouw energie.
Jouw innerlijke wijsheid.
Om dit te kunnen, vraagt het moed de angsten aan te gaan die je tot nu toe weghielden van jouw essentie.
Want er ligt ‘lading’ op.
Je zou het zelfs trauma kunnen noemen.
De onmetelijke pijn van het niet-erkennen van jouw eigenheid. Door anderen, en uiteindelijk door jezelf.
Toestemming
Sta jezelf toe.
Sta jezelf toe in al je volledigheid.
En sta jezelf toe hier naar toe (terug) te gaan.
Op ontdekkingstocht.
Letterlijk door te ont-dekken van alle ruis die zich jarenlang opgehoopt heeft, rondom jouw wezenlijkheid.
Ruis in de vorm van verhalen die je bent gaan geloven. Ruis in de vorm van moeite die je denkt te moeten doen om ‘erbij te horen’. Dat is alleen maar van jezelf weggaan. Het is, was het léven de andere kant op. Nu mag je gaan léven richting jouw kant. Richting jouw eigenheid, en alles wat daarbij past.
Hoe dan, waar start je dan? Als je je afvraagt wat dan wel van jou is en bij jou past.
Je kunt meteen NU al beginnen; wat is helemaal wél van jou? Kijk rond daar waar je nu bent. En zoek 3 dingen die je fijn vindt om naar te kijken. Dit is helemaal van jou, niemand die daar wat over te vinden heeft.
Soms is het zo eenvoudig.
Je mag jezelf toestaan.
Ik help vrouwen die net als jij zich hierin herkennen. Voel je welkom een afstemgesprek in te plannen om te kijken of we samen de klik voelen hiermee samen aan de slag te gaan. Jij helemaal als je jezelf met mij als Woordfluisteraar en coach aan je zijde. Mail me, dan prikken we samen een moment om te beeldbellen ans@ansrozendal.nl
Yep woordfluisteraar, de enige in Nederland. Ik leef voor je eigenheid te léven en nodig jou uit hetzelfde te doen.