Als je je werk zo leuk vindt, dat je wat je aanbiedt in je praktijk wel gratis wilt doen. Maar ja, dat heeft een uitstraling van … niets.
“Het moet wederkerig zijn, anders houdt het op en kun je ook anderen niet meer helpen.” Je weet dit. Dus je gáát, beweegt voorwaarts. Enthousiast en met plezier. En dan komt er de rem op. Het stokt en stroom niet.
De regel bepaalt; het moet wederkerig zijn. Het oordeel bepaalt.
Je denkt dus; ik moet geld verdienen. Goede prijzen vragen. En al wat jij wilt is mensen helpen en hier als het enigszins kan een bestaan mee bekostigen.
Gaan, afremmen. Bewegen, het stokken van de energie.
Waar of wat maakt dat het niet stroomt? Helemaal onderhuids dan he, onzichtbaar en onbewust.
Ik zal mijn eigen voorbeeld geven; eigenlijk wilde ik het liefst toch dat het voorwaardelijk gaat. Ik wil wel dienen, ik wil er zijn, maar onbewust had ik er een voorwaarde op. Als er niet aan die voorwaarde werd voldaan, dan stokte het. Stokte het in mijn energie, wat zich door vertaalde in de energie die ik in mijn bedrijf stopte, wat ik er van terug zag.
Het maakte ook dat ik alleen maar met een bepaalde blik kon kijken. En daarmee alleen maar kon zien/ontvangen wat bij die zienswijze paste.
Het bracht mij ook bij het inzicht dat ik snel wil. Ik heb snelheid en ik vind het lastig te dealen als ik merk dat ik niet mijn gewenste snelheid kan gaan. Ik wil niet afgeremd worden, niet wachten, niet vertragen. De reden daarvoor, daar had ik een heel verhaal op.
Ik maakte dit visueel voor mezelf. Door het te tekenen. Vervolgens ging ik ontdekken of ik na al deze inzichten, het zo kan vormgeven dat het mij dient. Niet meer vechten/verwachten/ en me daardoor afhankelijk maken en eigenlijk een voorwaarde hanteren.
Wil jij ook met mij sparren tijdens een inzichtsessie om te kijken waar het stokt en wat het vraagt om dit te doorbreken? Boek dan een inzichtsessie.