Als coach niet je waarde voelen, mag dat?

Mag dat? Hoe dan? Hoe ga je daarmee om? Is het helpend voor je klant om daar doorheen te zijn gekomen? Maar wat als het telkens er nog stiekem weer in sluipt?

Je niet van waarde voelen, is een uiterst pijnlijk gevoel. Het vraagt enorm veel steun aan jezelf, terwijl je juist die steun voor jezelf op dat moment niet voelt. Ook het hulp van anderen inschakelen vraagt enorm veel van je, omdat je je tegelijkertijd afvraagt of je dat wel waard bent.

Jouw beeld van wat waarde toevoegend is, bepaald voor een groot deel of je je van waarde voelt. (Yep, heb je een ander beeld hierbij, dan heb je dus ook een andere uitkomst.)

Weet ook dat als jouw autonome zenuwstel in een bepaalde mate van alertheid is, je ANDERS oordeelt? Yep, ook over het van waarde zijn van jezelf. (Meer hierover lees je bij het deel over de polyvagaal theorie in mijn werkboek Onbelemmerd ondernemen de 4 meest voorkomende obstakels bij ondernemers & hoe jij ze tackelt.)

Je vraagt je af of dat wat jij te bieden hebt überhaupt wel waardevol is?

Of of het wel waardevol genoeg is?

Hoe meten we dit eigenlijk? Wie bepaald dan die waarde?

Ben jij zelf een goede graadmeter? Kun je objectief zijn hierbij over jezelf?

Of meet je het af aan de hoeveelheid reviews? Of de inhoud van de reviews?

En wat als je eigenlijk heel weinig klanten hebt?

Wie bepaalt de waarde?

Wat bepaalt de waarde?

Is het een indeling op een absolute schaal? Of is het relatief? En waarmee dan vergeleken?

Deel je als coach (mentor, therapeut) ook jouw struggles hierbij? Is dat van waarde voor je klant? Of word je er zelfs waardevoller door?

Pingpongende gedachtes

Dit gepingpong in your head herken ik ook. Zelfs ik die volgers, relaties, klanten vertel dat alleen al je aanwezigheid van waarde kan zijn voor een ander.

Ook ik herken de dips en de struggles. Als ik geen reactie krijg op waar ik zo enthousiast over ben. Als ik niet het bereik en de zichtbaarheid krijg waar ik voor ga. Als ik nog steeds geen klanten kan boeken voor mijn nieuwe aanbod.

Ik weet hoeveel waarde ik kan brengen als iemand een verhaal wat haar al tig jaar in de greep gevangen houdt, kan helpen doorbreken.

Ik weet hoeveel waarde ik kan brengen door op mijn manier aanwezig te zijn.

Ik weet hoeveel waarde ik kan brengen door te delen via blogs en dergelijke.

Maar… ik wil het ook kunnen kwantificeren. In aantal afnemers van mijn freebee, aanbod, de getallen op mijn bankrekening. Ik verwar mijn waarde nog te vaak met het cijfer op mijn bedrijfsbankrening. En dan kom ik er niet zo succesvol vanaf.

2 bewegingen

Ik heb gemerkt dat het bij je waarde voelen veelal om 2 bewegingen gaat. Dit merk ik zelf en zie ik bij mijn klanten.

De ene beweging gaat over in hoeverre jij dicht bij jezelf kunt blijven. Met alles wat is. Ook daar waar jij dingen minder leuk of goed van jezelf vindt.

Of maak je juist de beweging bij jezelf weg te gaan? Te ontkennen?

In hoeverre lukt het je te erkennen, accepteren, toestaan en naar te leven? In het bewegen van jezelf af, zit al de afrekening (door jezelf) dat jij dus te weinig van waarde bent om bij alles van jou te blijven.

Kun je bij jezelf uitrusten en opladen?

De andere beweging als je het zo kunt noemen, gaat over onzichtbare verhalen die we hebben aangenomen, of gecreëerd om omstandigheden het hoofd te kunnen bieden. Onzichtbare verhalen die te maken hebben met hoe we maar het beste kunnen zijn, doen, voelen. Om je staande te houden bij die persoon of in die situatie.

Daarbij meet je jezelf af aan iets buiten jezelf. Niet alleen die verhalen zijn onzichtbaar en meestal onbewust. Ook het afmeten, aanpassen, de afrekening gaat inmiddels behoorlijk onzichtbaar en automatisch.

Deze bewegingen haken ook op elkaar in. Bijvoorbeeld als jouw mening over jezelf door met een externe waarde af te meten, zo laag is dat je bij jezelf weggaat.

Bewijsvoering

Wat maakt dat jij je niet van waarde voelt? Klopt dit wel? Het lijkt zo makkelijk te bewijzen dat je niet van waarde zou zijn.

En wat nou, als het niet klopt? Kun je je gedachten, energie richten op het omgekeerde? Bewust op zoek gaan naar waar je wel van waarde bent?

Heb je hier ijkpunten voor?

Als je dit laatste lastig vindt, voor jezelf, waarom kun je de waarde wel bij anderen zien en benoemen? Waarom zou het wel voor hen gelden dat ze positief op die schaal naar voren komen, en jij niet? Waar bestaat die ‘switch’ uit waarmee je voor jezelf een ander meetlat gebruikt, dan voor de ander?

Je van waarde voelen, ik wens het je toe!